Γυμναστική έκανα από παιδί. Ξεκίνησα την Barre Astie το 1978, με την χαρισματική γυναίκα που πρώτη εφάρμοσε στην Ελλάδα τη μέθοδο αυτή και πολλές φορές και με τον ίδιο τον Astie. Έτρεμα πάντα στην ιδέα ότι ίσως κάποτε χρειαζόταν να αλλάξω «σχολείο», πράγμα που θεωρούσα το τέλος του κόσμου. Μέχρι που ήρθε ο Covid και άλλαξαν πολλά. Ψάχνοντας, ο δρόμος με έφερε στη Σχολή της κας Νίκης Τηγανιτάκη. Εν Ροή. Στην κυριολεξία. Όλα κυλούν, όλα ρέουν. Η κυρία Νίκη μας είναι η ψυχή της Σχολής, ένας υπέροχος άνθρωπος και μια καταπληκτική δασκάλα. Με την αγάπη της, τη ζεστασιά της, τη θετική αύρα της σε εμπνέει και πέρα από την απόλαυση του μαθήματος, κάνει και τη διαφορά. Βλέπεις το σώμα να ξαναχτίζεται, να ξαναβρίσκει τις δυνατότητες που νόμιζες πως είχε χάσει. Άρχισα να γυμνάζομαι στη Σχολή, απογοητευμένη, μετά από μία επέμβαση στο ισχίο. Το αποτέλεσμα είναι πως ξέχασα ήδη πως έκανα την επέμβαση. Είμαι ευτυχής που βρέθηκα εδώ. Είναι μια Σχολή που πρώτα η ίδια αλλά και οι χαρισματικές συνεργάτιδες που έχει επιλέξει να διδάσκουν, τιμούν πραγματικά το χώρο της Γυμναστικής, που δυστυχώς δεν είναι καθόλου εύκολο σήμερα.